Samodzielne wykonanie instalacji elektrycznej - Forum SHL

Pawlasty

Witam, wiele osób na forum mówi, że planuje kupić instalację elektryczną. Ja uważam to za zbędny wydatek, gdyż o wiele lepiej jest zrobić ją samemu. Dlatego pokusiłem się o napisanie takiego o to małego instruktażu.
Jeśli coś pominąłem, albo popełniłem jakiś błąd to proszę o poprawę.

Dodatkowe elementy:
- Konektory męskie 6mm (do połączeń mufowych sygnału dźwiękowego i tylnego światła pozycyjnego)
- konektory żeńskie 6mm (ilość w zależności od połączeń przy stacyjce, lampie tylnej, sygnale dźwiękowym, włączniku światła stop)
- konektor oczkowy 6mm do masy lampy, podłączenia akumulatora

Niezbędne:
- lutownica
- cyna z topnikiem
- kombinerki
- multimetr cyfrowy
- taśma izolacyjna lub koszulki termokurczliwe

Samodzielne wykonanie instalacji elektrycznej do motocykla wbrew pozorom nie jest trudnym zadaniem. Warto wykonać ją samemu, gdyż koszt jej wykonania to około 30zł, podczas gdy gotowe instalacje są o ponad 100% droższe. Niezbędna przy tym jest podstawowa wiedza na temat elektrotechniki, trochę umiejętności manualnych, cierpliwość i logika. Niezbędny będzie też schemat elektryczny, który można znaleźć w książce autorstwa Jerzego Pancewicza, pt. „Motocykle SHL”, oraz na końcu tego artykułu (zapożyczony z tej książki). Dobrze jest też mieć starą instalację na wzór.

Najlepiej zacząć pracę od porządnego przygotowania stanowiska. Ważne jest dobre oświetlenie i swobodny dostęp do schematu, czy narzędzi. Dobrze jest położyć na blat płytę pilśniową czy zwykłą gazetę – gorąca cyna, która rozgrzewa się do kilkuset stopni Celsjusza, może wyrządzić sporo szkód.

Jeśli mamy pod ręką starą wiązkę elektryczną, dobrym sposobem na jej odtworzenie jest wyjmowanie z otuliny pojedynczych przewodów. Minimalizuje to niemal do zera ryzyko pomyłki. Wystarczy wtedy włożyć w miejsce wyjętego przewodu nowy, świeżo zarobiony. W przypadku braku wzornika, najlepszym sposobem odmierzenia długości jest przyłożenie przewodu do motocykla. Co ważne, warto zachować pewien margines błędu i dołożyć do długości odcinanego przewodu kilka centymetrów – w razie pomyłki lepiej jest nieco skrócić przewód i zarobić jeszcze raz końcówkę, niż dolutowywać przedłużenie przewodu. Należy też unikać skręcania ze sobą dwóch przewodów, jest to dobre na krótką metę (np. gdy w trasie nie mamy przy sobie lutownicy). Połączenie lutem jest lepsze pod każdym względem – jest wytrzymalsze i lepiej przewodzi prąd. Kolejną ważną rzeczą jest zaizolowanie połączeń tak, by uniemożliwić zwarcie dwóch przewodów - kto chciałby, żeby przy hamowaniu włączał się sygnał? Warto jest też umieścić przewody w oryginalnych igielitowych otulinach.

Gdy mamy już odmierzoną właściwą długość przewodu, należy odciąć kawałek izolacji przy obu końcach – za pomocą specjalnych kombinerek czy zwykłego noża, a następnie zabielić końcówki - polega to na pokryciu ich cienką warstwą cyny. Jest to bardzo prosta czynność, która wymaga tylko trochę wprawy. Należy nagrzać lutownicą końcówkę kabla i po chwili zbliżyć do niego końcówkę cyny, która powinna się wtedy ładnie rozpłynąć po przewodzie. Jeśli połączenie wymaga użycia konektora, zabieloną końcówkę należy włożyć między jego płytki, a następnie je zagiąć. Po zaciśnięciu, dla pewności połączenia trzeba nieco podgrzać konektor i zalać go od góry cyną, a następnie owinąć ciasno taśmą izolacyjną lub użyć koszulki termokurczliwej, która pod wpływem ciepła sama zaciśnie się wokół konektora. W tej chwili mamy już gotowy przewód, który wystarczy założyć do motocykla i wziąć następny. Warto na schemacie odznaczyć przewód, który został już założony, by usprawnić sobie poszukiwania pozostałych połączeń, które wymagają wymiany. Żeby uniknąć wszelkich niejasności przy podłączaniu instalacji, lub ewentualnych naprawach, należy zadbać o to, żeby przewody miały ten sam kolor, jak na schemacie. W tej kwestii należy wzorować się przede wszystkim na schemacie, gdyż w przypadku odwzorowywania instalacji na przykładzie starej wiązki, możemy mieć do czynienia z zupełnie innym kolorem przewodu, lub nawet zupełnie innym jego położeniem. W latach świetności polskich jednośladów ich właściciele nie mogli pójść do sklepu i kupić co tylko im się podoba, więc z konieczności zakładali to, co akurat mieli dostępne (poprzedni właściciel mojej SHL zamontował sygnał dźwiękowy na brzeszczocie). Należy mieć to na uwadze przy wykonywaniu jakichkolwiek prac przy motocyklu. Przydatnym urządzeniem, przy tworzeniu nowej wiązki elektrycznej jest multimetr cyfrowy, za pomocą którego można łatwo sprawdzić oporność przewodów, w celu wykrycia lub wykluczenia przerw w obwodzie – im mniejsza wartość oporności, tym lepsze połączenie.

Słyszałem od ludzi, którzy mieli tą niepowtarzalną okazję posiadać polskie jednoślady w okresie ich produkcji, że zdarzały się problemy z masą w tylnej lampie. Jest na to bardzo proste rozwiązanie, które polega na umieszczeniu w wiązce lampy tylnej dodatkowego przewodu, najlepiej koloru czarnego. Wynika to z założeń, jakie stosuje się w elektrotechnice, więc jeśli przyjdzie kiedyś Wam, lub komuś naprawiać instalację, nie będzie wątpliwości, za co odpowiedzialny jest ten przewód. Z jednej strony należy połączyć go z zaciskiem „ - ” akumulatora, natomiast połączenie z wkładem lampy tylnej można rozwiązać za pomocą podkładki, podobnej do tej użytej przy prostowniku selenowym, poprzez nałożenie jej na jedną ze śrub.

Poprowadzenie w wiązce lampy tylnej dodatkowego przewodu jest także konieczne w przypadku gdy planujemy w przyszłości podróżować z przyczepką motocyklową, która powinna być wyposażona w światła pozycyjne, stop i podświetlenie tablicy rejestracyjnej. Co ważne – przyczepki motocyklowe nie podlegają obowiązkowi rejestracji, więc tablicę trzeba przełożyć z motocykla, gdyż Urząd Komunikacji nie wyda jej duplikatu. Aby umożliwić szybkie podłączenie instalacji elektrycznej przyczepki do motocykla należałoby wlutować dodatkową wtyczkę w okolicach tylnej lampy. Ze względów estetycznych i praktycznych dobrym rozwiązaniem jest umieszczenie jej możliwie blisko krawędzi błotnika, tak, żeby nie była widoczna i jednocześnie nie obcierała o tylne koło.

Jak już wspominałem na początku artykułu, warto jest się pokusić o własnoręczne wykonanie instalacji. Jest to bardzo prosta naprawa, którą można wykonać wraz z montażem w jeden wieczór. Koszt, w porównaniu z gotowymi wyrobami, jest niewielki. Nie wiem czemu, często ludzie boją się podjąć tego wyzwania, choć trudno to nazwać wyzwaniem, pasuje tu raczej – zadanie. Instalacja elektryczna w SHL nie jest niczym skomplikowanym, choć na pierwszy rzut oka może się taka wydawać. Samodzielne jej wykonanie pozwoli w pełni zrozumieć wszystkie jej tajniki i przyśpieszy diagnozę ewentualnych usterek, które mogą zdarzyć się w przyszłości, a których nikomu nie życzę.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych]

Postanowiłem w końcu zakończyć sprawy elektryki w mojej SHL, decydując się na montaż mostka Gretza. Być może moje wykonanie skłoni kogoś z Was do podobnej przeróbki.

Sprawa jest bardzo prosta i zaczyna się od dolutowania dodatkowego przewodu, który będzie połączeniem mostka z cewką ładowania. Wystarczy tylko odłączyć przewód wychodzący z cewki od masy i dolutować do niego przewód.

[link widoczny dla zalogowanych]

Następnie przewód można wpuścić w wiązkę przewodów z silnika i poprowadzić prosto do stacyjki. Dobrze zrobić gdzieś połączenie rozłączne, zastosować np. konektory, żeby można było go łatwo rozłączyć przy wyjmowaniu silnika itp. Albo zastosować kostkę z 4 łączami.

[link widoczny dla zalogowanych]

Tak wygląda mostek. Dolutowałem do niego konektory męskie, a na końcówki przewodów konektory żeńskie, właśnie do umożliwienia szybkiego demontażu. W obudowie mostka była dziura, którą wykorzystałem do przymocowania go we wnętrzu lampy. Użyłem tutaj też resztek starego prostownika selenowego, a dokładniej uchwytu, który służy mi za dystans.

[link widoczny dla zalogowanych]

Połączenie elektryczne takiego mostka jest bardzo proste. Przewód po lewej to - dla prądu stałego i podłączamy go do masy, natomiast przewód po prawej to + dla prądu stałego i do niego z kolei podłącza się przewód czerwony, który połączy prostownik ze stacyjką, a dokładnie zaciskiem 52. Dwa środkowe przewody służą do podłączenia prądu zmiennego, tu podłącza się biały kabel prowadzący do cewki ładowania, oraz ten dodatkowy, który przed chwilą zrobiliśmy. Tutaj już nie ma znaczenia, który do którego, bo przecież jak włożymy wtyczkę do gniazdka na odwrót to i tak zasilanie jest Mruga

No i to by było na tyle. Skręcać, lutować, jeździć Wesoly

A tak to wygląda na schemacie.
[link widoczny dla zalogowanych]