Spotkanie dwóch Wiatrów - Forum SHL

Pawlasty

Wczesna godzina, nawet nie było ósmej. Dzwoni telefon - Paweł Gazela.

"Śpisz? Bo ja jadę do Ciebie, jestem w Pniewach".

Co mogłem zrobić? Szybka kawa, śniadanie. Odpalam Wiatra i w drogę. Napisałem Pawłowi sms, że zadzwonię spod pomnika w Świebodzinie. Jechało się super. Droga jeszcze delikatnie mokra po nocnym deszczu, ale słoneczko świeciło, Wiatr mruczał i 50 kilometrów mięło z uśmiechem na twarzy. Myślę sobie, super maszyna - w trasie jeszcze nigdy mnie nie zawiodła. Męczyło mnie tylko to, że nie do końca byłem pewny czy Paweł mówił na poważnie, że do mnie jedzie. Zajechałem pod pomnik. Jakieś 15 minut później zjawił się Paweł.

Pawła Wiatr prezentuje się bardzo ładnie - osłony lalunia, silnik wypolerowany. Zacząłem mu zazdrościć.

Paweł był nagrzany na jazdę. Silnik nawet nie zdążył ostygnąć i już jechaliśmy we dwójkę w stronę Krosna Odrzańskiego. Od jazdy na klasyku lepsza jest tylko jazda na klasyku z dobrym kumplem. Tym razem dwa Wiaterki mruczały i zbliżaliśmy się do Krosna. Zatrzymałem się na chwilę, żeby zadzwonić i chwilę po ruszeniu mój Wiatr zdechł. Aaa! Kranik. Odkręciłem, zagadał i jedziemy dalej. Kawałek dalej czuję, że coś nie idzie, strzelił w wydech. Minęliśmy jedną miejscowość, paręset metrów i znów strzelił, kichnął, prychnął i już stałem na poboczu.

Paweł mówi - kondensator. Sprawdzamy iskrę - nie ma. Ściągam kapę. Okazało się, że przerywacz nie rozwiera. Paweł sprawnie podprawił, pojawiła się iskra. Skręciłem wszystko, pochowałem klucze, kop i jedziemy. Wjechałem na asfalt i znów zdechł. Znów ta sama procedura ale zauważyłem, że przerywacz jest dziwnie luźny.

I takie rzeczy się zdarzają. Wróciłem do domu na lince, Paweł pojechał do siebie. Szkoda bo zapowiadała się pełna motórzenia niedziela. Może innym razem.